مدیریت سبد سرمایه گذاری هنر و علم تصمیم‌گیری در مورد سیاست های سرمایه‌گذاری، تطبیق سرمایه‌گذاری‌ها با توجه به نگرش افراد، تخصیص سرمایه برای افراد و سازمان ها و موازنه کردن ریسک در برابر عملکرد سبد می باشد. مدیریت سبد به طور کامل در مورد تعیین نقاط قوت، ضعف، فرصت‌ها و تهدیدهای موجود در انتخاب سرمایه گذاری موفق تلاش می کند.

در مدیریت سبد سرمایه گذاری دو رویکرد استراتژیک وجود دارد :

استراتژی منفعل در این نوع استراتژی، به دلیل انکه نمی توان جریان آتی بازار و عملکرد قیمت سهام را پیش بینی کرد، هدف اصلی نزدیک کردن بازده پرتفوی به بازده شاخص موردنظر است. در این رویکرد خریده سهام بر مبنای معیار های مختلف انجام‌ می شود و تا پایان دوره سرمایه‌گذاری، حفظ می‌شود. بنابراین هیچ‌گونه فعالیت خریدوفروشی پس از ایجاد پرتفوی صورت نمی گیرد

استراتژی‌فعال : این استراتژی عمدتاً در جهت هماهنگی با پیش‌بینی‌های کوتاه‌مدت یا میان‌مدت بازار استفاده می شود. یعنی مدیر پرتفوی در حال خریدوفروش سهم است تا بتواند بازدهی سبد خود را بیش از بازدهی متوسط شاخص بازار برساند.

عناصر کلیدی مدیریت سبد سرمایه گذاری :

تخصیص دارایی: کلید مدیریت سبد سرمایه گذاری موثر، ترکیب بلند مدتی از دارایی‌ها می باشد. تخصیص دارایی به منظور بهینه سازی نسبت ریسک به پاداش سرمایه، سرمایه گذار می باشد که این هدف را از طریق تقسیم دارایی های پرتفوی بر اساس استراتژی های سرمایه گذار دنبال می‌کند. که شامل انواع مختلفی از دارایی ها مانند سهام، صندوق های سرمایه گذاری، وجه نقد، سپرده بانکی و... که سطوح ریسک و سودآوری مختلفی دارند، میباشد.

تنوع: مطمئن بودن در سرمایه گذاری، غیرممکن است و نمی توان به طور پیوسته برنده شدن یا بازنده شدن را پیش بینی کرد. بنابراین رویکرد محافظ کارانه ایجاد یک سبد سرمایه گذاری است که دارای تنوع گسترده ای از صنایع باشد. از آنجایی که دانستن این مسله بسیار دشوار است که کدام سرمایه گذاری بهتر از بقیه عمل می کند متنوع سازی با ثبت بازده تمامی بخش ها در طول زمان، نوسانات سبد سرمایه گذاری را کاهش می دهد.